فاطمه شیخ‌الملوکی، زاده تویسرکان و ساکن رودهن تهران، برای نخستین‌بار مسیر اربعین را پیاده طی می‌کند. او از تصمیم ناگهانی برای این سفر، تجربه عشق بی‌پایان به اهل بیت و درس‌های مهربانی و اتحاد که از اربعین گرفته، می‌گوید.

نخستین قدم‌ها در مسیر عشق

این اولین بار است که برای اربعین آمده‌ام و همان بار اول هم پیاده. این همه سال گذشت تا امسال قسمت شد پیاده به زیارت بیاییم. یهو تصمیم گرفتیم، با همسرم راه افتادیم و آقا ما را طلبید. اینکه همه چیز ناگهانی جور شد، همان عشق به امام حسین (ع) است.

از وقتی با پیج سهیل سنگرزاده آشنا شدیم، بیشتر به اهل بیت نزدیک شدیم. این مسیر هرچند سختی دارد، ولی عشق به امام حسین، حضرت عباس و امام علی (ع) سختی راه را آسان کرد. حتی از نظر جسمی هم قابل تحمل بود.

من و همسرم وقتی در مسیر می‌نشستیم و استراحت می‌کردیم، بارها به مردم نگاه می‌کردیم و می‌گفتیم: چه عشقی است که مردم را از نقاط مختلف به کربلا می‌کشاند… همین عشق و محبت به اهل بیت ما را به اینجا رساند. ان‌شاءالله از این به بعد هر سال این مسیر را خواهیم آمد.

مهربانی؛ درس بزرگ اربعین

میزبانی مردم عراق فوق‌العاده است. رفتاری دارند که نه‌تنها خستگی جسمی، بلکه خستگی روحی را از بین می‌برد. به همسرم گفتم: خدا همین را از ما می‌خواهد؛ با هم مهربان باشیم، دست همدیگر را بگیریم و کمک کنیم. در مسیر دیدم که مهربانی چقدر انرژی مثبت دارد. ما ۹۰ میلیون نفر ایرانی هستیم، اگر هر نفر روزی یک کار خوب انجام دهد، می‌شود ۹۰ میلیون کار خوب و دنیا گلستان می‌شود. مهربانی و کمک به دیگران را نباید محدود کرد. لازم نیست فقط نذر بدهیم. مثلا در مسیر، خانمی حالش بد شد، ما برایش آب آوردیم و لباسش را تمیز کردیم. مهربانی یعنی دست همدیگر را گرفتن، نه فقط بخشیدن چیزی یا در روز خاصی. اربعین باید الگوی مهربانی برای زندگی روزمره باشد.

پیام اربعین؛ اتحاد و همدلی

پیام جهانی پیاده‌روی اربعین، اتحاد، همدلی و مهربانی است. در طول مسیر، ذکر «زیارت عاشورا»، «شکر خدا» و «صلوات» بر لبمان بود. این سفر نگاه ما به زندگی را تغییر می‌دهد. من تصمیم گرفتم کمک به دیگران را در اولویت زندگی‌ام بگذارم؛ چه با کلام، چه با رفتار و چه با عمل. وقتی وارد حرم امام حسین و حضرت عباس (ع) می‌شوی، حس می‌کنی در وسط بهشت هستی و راهت را پیدا کرده‌ای. اگر هر کس از خودش شروع کند و خودشناسی را جدی بگیرد، همه‌چیز درست می‌شود. یکی از درخواست‌هایم از زائران این است که زباله‌ها را در سطل بیندازند. همه ما مسئولیم، نه فقط مسئولان کشور.

حیرت در برابر عشق عراقی‌ها

بیشتر اشک من از این بود که اولین بارم بود و می‌خواستم بفهمم به چه عشقی این‌قدر خدمت می‌کنند. بارها از عراقی‌ها پرسیدم که چرا این همه هزینه و زحمت می‌کنید. با شوق و عشق ما را بغل می‌کردند و احترام می‌گذاشتند، فقط به احترام ائمه و اباعبدالله (ع). شاید به واسطه همین خدمت به همنوعان، دلشان نورانی و امیدوار شده است. قطعاً اگر ضرر می‌کردند، ادامه نمی‌دادند.

یاد غزه در مسیر اربعین

وقتی به کودکان غزه فکر می‌کنم که با تشنگی و گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند، یاد واقعه عاشورا می‌افتم. نمی‌دانم چه کمکی از من برمی‌آید، اما هر کاری بتوانم انجام می‌دهم. آرزو دارم همه مردم جهان در صلح و آرامش زندگی کنند و دست دوستی بدهند.

سید محمد مشکوة الممالک/موکب رسانه ای عطش