قادر حسینی، افغان‌تبار ساکن ورامین، نزدیک به چهار دهه در ایران زندگی کرده و یازده سال است که بدون وقفه در پیاده‌روی اربعین شرکت می‌کند. او که کشاورز و دامدار است، عشق به امام حسین (ع) را به فرزندانش منتقل کرده و خاطراتی ماندگار از این مسیر دارد.
عشق موروثی به امام حسین (ع)
من، قادر حسینی فرزند کریم، یازده سال است که هر سال در اربعین به کربلا می‌آیم. این حضور چیزی جز عشق نیست؛ عشقی که از کودکی با ما بوده. پسرم از یک‌سالگی با من به کربلا آمده و اکنون با شوقی بیشتر از من قدم در این مسیر می‌گذارد. در ایام عاشورا و تاسوعا در ورامین نذری می‌دهیم و گوسفند قربانی می‌کنیم.
امسال، من و پسرم پاسپورت داشتیم اما همسر و دخترم نه؛ با این حال، به خواست خدا و امام حسین (ع) از شلمچه گذشتیم. حتی کوچک‌ترین فرزندم که سه ماهه بود به کربلا آمد و این دومین حضورش است. تنها لحظه سخت، نگرانی از گیر دادن مأموران مرزی بود که به لطف امام حسین (ع) بی‌مشکل گذشت.
پیام جهانی اربعین و عهد با شهدا
در طول این سال‌ها، میزبانی مردم عراق مثال‌زدنی بوده است. امروز حتی افغانستان و پاکستان نیز در مسیرها موکب برپا می‌کنند. پیاده‌روی اربعین ریشه‌ای کهن دارد و پیامش یادآور بازگشت حضرت زینب (س) از شام به کربلاست.
در این مسیر برای سلامتی مردم و فرج امام زمان (عج) دعا کردم و عهد بستم تا زمانی که توان دارم بیایم. شهدای مدافع حرم از ایران، افغانستان، پاکستان و دیگر کشورها همه در راه اسلام و حضرت زینب (س) جنگیده‌اند. این قدم‌ها را به همه شهدا، به‌ویژه شهید قاسم سلیمانی، تقدیم می‌کنم. وقتی وارد حرم می‌شوم، آرامشی وصف‌ناشدنی به دلم می‌نشیند.
سید محمد مشکوة الممالک / موکب فرهنگی رسانه ای عطش