فاطمه فرهادی از اصفهان، نخستین تجربه پیاده‌روی اربعین خود را روایتی از عشق بی‌پایان به امام حسین علیه‌السلام می‌داند؛ عشقی که نه‌تنها در قلبش که در هر قدم این مسیر زنده است. او از سختی‌ها، میزبانی مردم عراق، وحدت زائران و آرزوی ظهور امام زمان می‌گوید.
سختی‌هایی که به چشم نمی‌آید
عشق به حسین هیچ‌وقت تکراری نمی‌شود و همیشه زنده و جاودانه است. ان‌شاءالله که قدم‌قدممان نذر فرج شده باشد و بتوانیم این راه را که راه شهدا بوده ادامه بدهیم.این مسیر برای من سختی نداشت؛ لحظه‌به‌لحظه‌اش عشق بود. چون از طریق‌العلما آمدیم کمی مسیر دشوارتر بود؛ خار و تاریکی دیدیم و هر لحظه غرق یادبود اسارت و اتفاقات غم‌انگیز برای حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها شدیم. شاید توانسته باشیم ذره‌ای آن غم را درک کنیم.این اولین پیاده‌روی من بود. میزبانی مردم عراق عالی بود؛ عرب و عجم سنگ تمام گذاشتند. همه به عشق امام زمان بودند و ان‌شاءالله که آقا بیاید و جواب همه این عشق‌ها را بدهد.خدمت موکب‌ها خالصانه و در بهترین شکل بود. در پناه خدا باشند و همیشه ثابت‌قدم در این راه بمانند.
پیام اربعین؛ همه یک عشق داریم
زائرانی از کشورهای مختلف آمدند و همه یک عشق مشترک داشتند: حسین. به نظر من، پیام اربعین باید «اللهم عجل لولیک الفرج» باشد. قدم به قدممان را نذر امام زمان کردیم که بیاید؛ جهان به این ظهور نیاز دارد.در طول مسیر صلوات فرستادیم و برای سلامتی امام زمان دعا کردیم. نگاه ما به زندگی تغییر کرده است؛ وارد حرم امام حسین که می‌شوی، نه خستگی داری، نه فکر گذشته و آینده. تنها جایی است که می‌توانی در لحظه زندگی کنی و نگاه حسین را به خود ببینی.در این مسیر فقط عشق دیده می‌شود؛ عشق بازی با حسین. دیدن بچه‌هایی که با دستان کوچکشان هدیه می‌دهند، انگار که با حضرت رقیه قدم می‌زدی.کودکان غزه با تشنگی، بی‌غذایی و ناامنی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. به‌نظر من، نه آب مهم است نه غذا، فقط امنیت است که ارزش دارد. امیدوارم به امنیت و آرامشی که حقشان است برسند. سید محمد مشکوة الممالک