از افسر پلیسِ زندانیِ دوران صدام تا موکب‌داریِ امروز؛ ۲۵ سال پای کار خدمت به زائران. اسکان و رسیدگی به حدود هزار زائر؛ از غذا و حمل‌ونقل تا حل مشکلات فوری با روی باز و درهای همیشه باز. آرزوهای عملی: توسعه حسینیه، سایه‌بان سراسری، چاه آبِ شیرین و استانداردهای بهتر بهداشت و رفت‌وآمد. «ما در مسیر زائران ساکنیم و خودمان را وقف خدمت کرده‌ایم. زمان صدام ایست‌های بازرسی هر پیاده‌رویی را می‌گرفتند؛ من همان وقت هم پنهانی به زائرها کمک می‌کردم و به‌خاطر همین، با اینکه افسر پلیس بودم، به جرم شیعه بودن و یاریِ زوار چهار سال (۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱) زندان انفرادی رفتم. امروز اما نعمت آزادیِ شعائر را می‌بینیم و نزدیک به هزار زائر عراقی و ایرانی در اینجا اسکان می‌یابند؛ اگر نیاز مالی یا رفت‌وآمد داشته باشند، تا حد توان خودرو هم در اختیارشان می‌گذاریم. این روال را از حدود ۲۵ سال پیش آغاز کردیم و سه سال اول (۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳) خیلی سخت گذشت؛ اما باور ما این بود که «خدمت به زائر، احیای امر اهل‌بیت است.» از سلول انفرادی تا موکب‌داری اصل حرکت ما بر یک حدیث است: «رَحِمَ اللهُ مَن أحیا أمرَنا.» اربعین برای ما تمرین وفاداری و برائت از ظلم است. به همین نیت، درِ خانه و اتاق‌هایمان در ایام اربعین عملاً بسته نمی‌شود؛ زائر نیمه‌شب هم برسد، جای استراحت، حمام و امکانات بهداشتی در دسترس است. قِدمتِ هدیه مهم نیست؛ بارها پیش آمده کسی تنها یک بسته کوچک از شهر خودش آورده و برای ما از هر چیز باارزش‌تر بوده چون با نیت خدمت است. خدمت بی‌مرز؛ برنامه‌ها و نیازها برای ما ملیت و مذهب معیار تفکیک نیست؛ همه را با یک نام می‌شناسیم: «زائر امام حسین(ع)». تلاش می‌کنیم غذا، اسکان، سرمایش و بهداشت را پیوسته بهتر کنیم. امسال ژنراتور اضافه شد تا خنک‌کننده‌ها بی‌وقفه کار کنند. برنامه‌مان این است که حسینیه را چندطبقه کنیم، کل باغ را زیر سایه‌بان سراسری ببریم و یک چاه آبِ شیرین مخصوص زائران حفر کنیم تا کیفیت آبِ شُرب و خدماتِ بهداشتی ارتقا یابد. آرزویم این است که وقتی زائر برای استراحت و غسل و نماز می‌آید، با نظم بهتر و رفاه بیشتری روبه‌رو شود. در این مسیر، «حبّ‌الحسین یجمعنا» فقط شعار نیست؛ واقعیتی است که هر روز می‌بینیم: هم‌نشینیِ مردم با زبان‌ها و گویش‌های مختلف زیر یک سقف موکب، خوابیدن در کنار هم و راه رفتن شانه‌به‌شانه؛ این‌ها همه درس اربعین است. ما هم تا جان در بدن داریم، خادم زائر می‌مانیم و از کشتی نجات حسین(ع) دست برنمی‌داریم. آخرِ سخن ما همیشه یک دعاست: اللهم عجّل لولیک الفرج. سید محمد مشکوة الممالک